Ben yazdım
Karşıdaki
Beyaz badanalı evin duvarına
’Tek yol devrim’ diye
Gerçekleşse devrimim
Yüreğinin bozkırlarında
Özgürce dolaşacağım, bir uçtan bir uca

Saymadım, kaç mitingte konuşmacı bendim
İsyana çağırdım tüm duyguları
Ve aşka aşık yüreklerin
Sözlerini pankart yapıp
Yaşadığın şehrin tüm sokaklarına astım

Grevler düzenledim
Seni alıp götüren trenlere, otobüslere
Bir daha yolcu taşımasınlar
Ayırmasınlar sevenleri diye
Bilmiyordum
Aşkın köşe başına pusu kurup
Lokavt hazırlığı yaptığını

Sonra
Coplarla kovuldum kapının önünden
İzin verilmedi yüreğinle buluşmama
Gözlerinin gardiyan olduğu bir hapishanede
’Sensizlik’ denilen en ağır işkenceye
Uğrayan, bendim

Titizlikle kurulan mahkemede
Yargılanan bendim, tüm sevenler adına
Şahitler dinlendi tek tek
Gözlerin, durmadan bana bakardı derken
Ellerin, tuttu beni bir kış günü, diye yemin etti
Belki de canlı bombaydı, dedi saçların
Okşamak için uzandığında ürpermişti

Suçumu az bulanlar
Tanık gösterdi siirlerimi
Ellerine, gözlerine yazdığım
Her dizesinde senin olduğun
Buram buram aşk kokan
Sevda kokan
Ama uzun
Ama kısa
Ama hüzünlü
Şiirlerimi

Sonunda
Kararını verdi hakim
’Sensizlik ülkesinde
Sevgisiz yaşamaya
Sürgün edildim"