Camlara vururken geceler
Bakmadığım aynalar düşerdi duvardan
Acılarımız kırılırdı
Kuru karanfiller saplanırdı ayaklarımıza



Karaya boyanırdı yalnızlığımdaki odalar
Hüznün çökerken üstüme
Sarı bir veda yaprağı düşerdi sonbahardan
Rüzgar düşlerini getirirken ellerime
Kanardı avuçlarım,
Gri bir bulut mil çekerdi gözlerime



Kan sağnaklarında yıkanırdı açelyam
Islanırdı mektuplarım bir de dar sokaklarım
Bir romanın ortasındaydı fotoğrafın
Kör kalır okuyamazdım senli anıları




Her kayan yıldız hancer saplarken ciğerime
Sol yanıma kokun konardı
Yaralardı yarım kalmışlığımı
O vakit ağlardı Ihlamurlar
Dökülürdü beyazı kaçmış papatyalar




Özlem prangalarıyla bilmediğim bir şehre sürülürdüm
Göz yaşı kundağında büyütülmeye başlarken bir aşk
İlk kar iki temmuzda düşerdi düşlerime
Hoşça kal demeyeceğim sen üşürsün diye
Giderse bu yürek seni büyütmeye gidecek




Hadi kalk gözlerim gidelim güneşe
Yakalım tüm şehirleri dudaklarından
Islak ayın şavkı düşmeden üzerimize
Kapımız açık ceketsiz gidelim vuslatlarımızı sulamaya