Avuçlarında rehin tut ellerimi
Hülyalara salma beni
Sars, uyandır amansız uykulardan
Yazgı bir kepenkken yolumuzda
Omuz ver, yıkalım dağları
Düz edelim kayaları, taşları
Yeniden yeşertelim bozkırları

Ah benim halden bilmezim
Ah benim yaramazım
Ah benim gönül hırsızım
Ah benim uyaksız şiirim
Notasız bestem
Azıcık aşım, kaygısız başım
Nerde unuttun yüreğimi
Paramparça, kırık dökük
Yapıştıramam bir türlü

Senli uykulara dalar
Sensiz sabahlara uyanırım
Güneşi zaptederim, gece alp gitmesin seni
Karanlıklar dolmasın odama
Rüzgar ol, okşa yüzümü
Işık ol, aydınlat beni
Anne kucağı gibi sarıp sarmala
Çok üşüyorum, ısıt beni

Ah benim yıldızsız gecem
Ah benim korkulu düşüm
Ah benim kabul olmaz dualarım
Çınar ağacına bağladığım dileklerim
İmkansızım
Bitimsizim
Tanımsızım
Sen varsan çöle yağmurlar yağar
Kutuplarda çiçekler açar
Cemreler düşer zemheri ayazında

Sensiz baharlar hazan
Sensiz yazlar karakış ömrümde
Avuçlarımda tıka basa umut biriktirdim
Heybeme azık yerine sevgi doldurdum
Ayağımda demir çarık, elimde asa
Bıkmadan ararım evrende
Pembe karanfilin tomurcuklarında
Gül yaprağındaki çiy damlasında
En karanlık yıldıza varıncaya değin

Bilsem ki bir gün çıkıp geleceksin
Beklerim mahşere dek

’Sensizliğin girdabında boğma beni...’