Kutsal bir düğün sevinciyle uyandım bu sabah
Anlatsam
İnanmazsın
İnanmazsın diyorum, çünkü sen uyuyordun
Bir mısrada özümlenmiş iki türkü gibiydi
Doğuyla batı
Say ki kan kardeş
Yürekten dışarı vursa da patlamalar
Asla ölmeyen

Artık namussuzluk gizlemiyordu kendini
Susmuyordu acıyla kazınan dudaklarda
Geniş boyutlu bir bilincin eşiğinde
Kayboluyordu kin ve nefret
Cılız çığlıklarıyla
Sanki bir şeyler müjdeliyordu şiir
Ve tüm acıların zincirinden kurtulmuştu insanlık


Kutsal bir düğün sevinciyle uyandım bu sabah
Anlatsam
İnanmazsın
İnanmazsın diyorum, çünkü sen uyuyordun
Toprak bitek, ürün bol, yaşam rahat diyordu bir köylü
Bir ırgat çaresizliğinin sesini duyuruyordu ağasına
Ve bir genç iş seçiyordu dergiden kendine
Bir değil bin, değil tam yetmiş milyon yürekte
Aynı muştu , aynı soluk, aynı ses
Yaşamın anlamını haykırıyordu
’Bir ağaç gibi tek ve hür
Bir orman gibi kardeşçesine’


Ölüme gülerek giden yüreklerde
Kurşunlanan tüm umutlar
Sokak ortalarında
Gözyaşlarıyla suladılar ve bir tohum ektiler yollara
Ürüne duracak yarın
Sonra
Sonrasını anlatsam
İnanmazsın
İnanmazsın diyorum
Çünkü sen hâlâ uyuyorsun