Ölüm !
Karanlık yüzünü gösterdiğinde
Hep
Hazan mevsiminde mi yaşanıyor
Bu
Zamansız ayrılıklar
Erken edilen vedalar.

Yüreğimin kıymetlisi
Zamanı mıydı şimdi
Gecenin bir yarısı
Sessizce bırakıp ta gitmek var mıydı
Böyle
Veda bile etmeden
Gitmek var mıydı susarak.

Baksana
Buz kesmiş
Tenin gibi havada da soğuk
Rüzgar desen bir başka esiyor
Bu gece uğultulu ve korkak
Yağmur ise yağdı yağacak
Sabaha .

İlk aşkım
Bu acelen niyeydi
Bu kadar
Çok mu özledin
Sevdalını
Seni bir başına bırakıp giden
Aşığını
Dilinden düşürmediğin
İlk göz ağrını
Ki !
O kadar kolay mı sandın
Beyazlara giydirip
Kara bir çınarın
Gölgesinde bekleyen
Aşığına teslim etmek
Seni.

Sorgusunu bile soramadığım
Yüreğimin katmerleşmiş acılarına
Bir yenisini eklerken
Bu kadar kolay mı zannettin
Omuzlarıma yüklediğin
Vebal gibi
Son görevi.

Yüreğimin yangın yeri
Bu kadar kolay mı zannettin
İki sevdalıyı
Aynı adrese gömmek.

Ayrılığın son faslında
Söylenen tüm kelimeler
Anlamsızca kulaklarımda
Yerini alırken

Dualarım
Gözyaşlarımın içinde
Saklanarak düştü
Siyaha beyaz
Acıya kefen giydirdiğim
Son adreste !!....

__Kaçınılmaz ayrılıklar neden ? Hep en çok sevdiğinle başlıyor !!__