O Gün
Ana Karnındaki Yavru,
bugün
gelinlik Kız, ergenlik Delikanlı,
sevdelı’dır belki Sivas’da

O Gün
"Çelik-Çomak, Saklanbaç" oynamak yerine,
"Karanlıkta Çıra Yakanlara" bakan Çocuklar,
Bugün
Bıyığı Terli Delikanlı, Nişanlı, Eli Kınalı,
belkide Evli.

O Gün
Er-Oğlu-Erler, Gelinlik Güzeller,
Kazma-Kürekle Halay çekenler
ki,
bugün onlarında Çocukları var,
Masum Gözlerdeki çocukca Sorulara Cevap bulamazlar.

O Gün
en önde gidenler;
Ana-Baba, Kardeş-Abla, İmam-Hoca
örnek olunca gerideki Kalabalığa,
eminim anlayamadı onları
İçeride Yardım bekliyenler.

O Gün
yanan Madımak Oteli önünde
sabırla Tesbih çeken,
bugün belki ölü,
belkide Çile çeker.

O Gün
güvendiklerimiz,
Poltikacı-İtfaye, Jandarma-Polis;
anlamadı olanı, aramadı Cevabı, sormadı kendine;
"- Vatan böyle kurtulur!" diye
inandı Büyüklerine.

O Gün,
2.Temmuz.93’de
Madımak Otelinde yakılan bu 35 Meşale
unutulmamalı
ve
hiç-bir-Zaman böyle bir Sivas
hiç-bir-Yerde,
bir-kere-daha
olmamalı.