HER GÜN uyanınca kendi kendime
sevinirim belki gitmiştir diye;
“Mutlaka?” derim,
umutla haberlere bakarım,
ne yazık ki batağa düşmüş biriyim,
kımıldadıkça batarım,

O GÜN boyunca
umutlarımda boğulunca
“Yarın!” der,
yine yatmaya gider,
kabusu defederim,
onun gitmesini beklerim

BİR GÜN kaçınmasız biliyorum,
güneşle birlikte doğacağım;
Onsuz, sınırsız, sonsuz mutlu olacağım.
O yandaşlarıyla birlikte çekip-gidecek,
herbiri yaptıklarının hesabını verecek.

HER GÜN kıvançla, sevinçle, bilinçle,
tıka-basa
özgür havayı ciğerlerime dolduracığım;
“Bir daha, asla!”
Diyecek
ve tüm varlığımla çılgınca dans ederek,
mutlu olacağım,

O GÜN gelince
kabus bitince,
sokağa ok gibi fırlayacağım,
kutlayacağım tanıdık-tanımadık tüm sevdiklerimi,
kucaklayacağım umursamazlıktan geldiklerimi;
İnsanlar, hayvanlar, doğa ve ben
bütünleşivereceğiz birden.

(*) Giden bir yolcuya yazılmış olan EY YOLCU! şiir dizelerinin; Sayın Necmettin Halil Doğan’a ait DUR YOLCU(=asıl adı BİR YOLCUYA) olan şiiri ile uzaktan-yakından hiçbir akrabalığı yoktur. Güncel olması nedeniyle yinede okumanızı öneririm.