Martı kanatları çekebilir mi
Yalnızlığımın yükünü
Anlar mı halimden, eski zaman büyücüleri
Satın alır mı eskiciler
Tavan arasında unutulmuş anılarımı

Telleri kırılmış bir ud
Köşesi yanmış mektuplar
Siyah – beyaz fotoğraflar
Başka ne bekler beni
Hâlâ orada mı sanırsın
Gözlerinin içi gülen örgülü saçlı kız
Hani bir vakitler yakamozlara şiir asan
Kalbinin ritmiyle dans eden

Kirpiklerime kement attı zaman
Ele geçirdi hayallerimi, umutlarımı
Bana kalan birkaç damla göz yaşı
Buluttan mendilimle silemediğim

Ellerimde sonbahar artığı bir yığın yaprak
Gözlerimde kırk ikindiler
Ne istedin de vermedim acımasız zaman
Şiirlerimi mi, al senin olsun
En güzel şarkıları adına istek yapayım
Dokunma umutlarıma
Onlar benim, ayaz gecelerde yorganım
Kızgın çöllerde vaham

Bazı geceler sözlerim asılı kalır yıldızlara
Bir yol ararım çıkmaz sokakların karanlığında
Eriyip bitmeden adak mumlarım
Çare nerede
Nerede derman

Anlar mı beni duvar dibindeki menekşe
Ebruli açmış gece sefası
Pembe gülün üzerinde şebnem

Uçurtması tellere takılmış
Bir çocuktur yüreğim
Misketleri çalınmış
Parçalanmış bez bebeği
Yine de bir ışık gözlerimde
Bir parça umut avuçlarımda

Geri dönüp bakıyorum da
Yosun tutmuş taşlar gibi anılar
Kırılmış salıncak kurduğumuz dallar
Aynalar da dost değil artık
Hıncını alıyor yıllar
Vakitsiz yağan karlar gibi saçlar
Ya yüzümdeki derin çizgiler
Hangi sağanak iz bıraktı böyle

Kırk yamalı bohçalarda saklardım
Gençliğe dair ne varsa
Sevgi, hayal ve umut
Hangi uğursuz baykuş alıp – kaçtı
Hangi sularda uğunur şimdi

Karanlığın dehlizlerinden gelen bir çığlık deldi geceyi
Şafakların kanadı günün ilk ışıklarında
Ellerimdeydi daha dün
Nerede kaybettim, bir türlü bulamam
Değerini bilemediğim, paha biçilmez taştı
Sevgi
Umut
Ve
Gençlik…