Biz,hayatın kaç fırtınasını göğüsledik
Mecnun’un aşkıyla yandık
Ferhat’ın sabrıyla piştik
Bin ışık yılı uzak olsak da mutluluğa
Hayatın dal uçlarında çiçeklendi umudumuz.
Ama.sevinçlerimiz dağıldı,
Kirletildi düşlerimiz

Fal bakan çingeneler gibi aynalar da yalan söylüyor
Her gün bir kaç kez
Oysa
Bu aşkın en gerçek nüshası
Gözlerimde asılı
Ve hâlâ anılarımın
En temiz kalmış yerisin

Sen şimdi dağılan sevinçlerini topla
Topla kirletilmiş düşlerini
Esrik bir kışa yenik düşse de herşey
Sen!
Yüreğindeki tomurcuğu büyüt
En gizli koyaklarda sakla
Ve koru onu

Sonra kulak ver hayata
Dinle karın, suyun, toprağın sesini...
Dinle bak!
Nasıl anlatır gürül gürül insanın hikayesini,
Sevginin,umudun yaşama dört elle tutunmanın
Masalını

Sevgi azaldıkça yüreklerde
Hayat en zayıf yerlerinden kanar.
Bütün kuşları göç etmiş
Hiç yıldızı kalmamış gökyüzü gibi
Anlamsızlaşır evren
Açmaz yediverenler, koku vermez yaseminler
Solar tüm çiçekler....

Buz tutar sözcüklerim, şiirlerim,t ürkülerim..
Ve kurulur ayrılığın saati,
Sevgi azaldıkça yüreklerde......