Bana beni anlat,gözlerinin buz mavisinde.
Günahlarımı ört pas et.
Sabahı akşamı bilmeyen insan;
Yaşamını yaşamıma gel de imrendir.
Çok neden var sana ait olmam için...

Bana beni anlat,
Önce çocukken yazdığım anı defterinii kurcala
Sonra eksiksiz yazmaya çalıştığım günlüğümü
Eski ahşap evimize misafir ol,
Ardından tanı küçüklüğümü...


Şimdi tanıdığım bu cadde,bu insanlar,
Çağın ’ben’ tarafından öteye sapmış.
Bebeklere kahverengi masallar anlatır,
Yokluğunda çocukluğumun,
Dünya tanınmaz hale gelmiş...
Hayali çiftliğim yok olmuş...
Ardında izsiz,ardında sessiz...

Bana beni anlat,gözlerinin eşliğinde
Ben güneşin doğduğu yere oturmaya gidiyorum.
Çığlıkları takip etmezsen,
ancak bulursun beni...
’Yine çocuklaştın’ diyen olmayan yerlere gidiyorum.
Koltuğumun altına peluş kedimi de alıp.
Söylediklerimin güzelliğini bilmeden söylüyorum.
Gecenin geceliğini bilmediği,yıldız doğurduğu...
Aydınlığın hiç bitmediği,karanlığın yokluğu...

Bana beni anlat,
Şu dağın kıvrımlarında...
Dilinden ninniler eşliğinde...
gözlerinin eşliğinde...
Gözlerinin buz mavisi eşliğinde...
Ben beni çocuk bileyim,
Sen doğruları değil;
Duymak istediklerimi söyle.
Ve ben bilmek istediklerimi bileyim.


Bana beni anlat,
İkliminden sıyrılıp hüznün,
Çocuk kucağımı açtım bekliyorum seni...