İstanbul’un bugün keyfi kırıktı.
Martılar solmuş,Güller uçamıyordu.
İstanbul’um bugün,yorgundu...
Bir mısra vurdu kıyıya,
Kimsesiz bir çocuk şiir okudu.

Biri bir gözyaşı döktü,bedeninden aşağı,
Ve gözyaşı çok insan dolandı durdu...
Bir sağnak yağmur,bir mavi deniz,
İstanbul’um bugün yorgundu...


Sonra el ele bir çift gördüm dürbünden,
Ne aşklara ev sahibiydi İstanbul
Kokoş bir kuş mırıldandı erkenden,
’Ayrılık’ dedi,öyle bilindik türden,
Şahitti İstanbul,
Bu ellerin düğümüne...
Şahitti İstanbul,
Dün beraberken gördüğü çiftin;
Yarın başkasıyla düğününe...


İstanbul’un bugün benzi atıktı,
Duymak istediklerimi söylemiyordu bana,
Belliydi,hiç olmamış bir şeyler vardı...
Bir dilek tuttum,
Bir yıldız kaydı...
İstanbul’un bugün keyfi kırıktı...
Mevzusu ayrılık,aşka tanıktı.



Belki eflatundan bozma bir renge,
Şiir olur uçarım okursun beni...
Gözünün önünde bin parça umut,
Gelir İstanbul’da bulursun beni...


İstanbul’un bugün,yok ki morali...
Biliyor dünkü eller çözüldü şimdi...