2
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1169
Okunma

Kuru dallar çiçek dökümünden sonra
Açmış kollarını
Taşıyabildiğince kara
Üşüten bir soğuk
Hüzünle iç içe birlikte
Kararsız bir salıncak gibi
Sallanır durur
Yollar çocukları taşır
Kahırlı ve ürkek
Çamurlu göğsünde
Scacık bir gülümseyiş
İs ve duman içinde çağırır akşamı
Barındırır koynunda kış günlerini
Ve yeniden doğar tepelerin ardından
Karlı dağları yalar
İner düze güneş
İhtiyar yüzler gülümser
Isınınca eller
Üşüyen şimdi şehirdir
Üşür şehirler
Gülümser o an tüm yitik sevgilerimiz
Özlemini çektiğimiz küçücük evlerde
Kargalara taş atar çocuklar
Çığlık çığlığa sarı bahçelerde
Az yaşanmış bir ilkyazdan,
Anılarla düşler arasında ömür sürer adam
Çarmıha gerili düşüncelerin ipini keser
Hüzün yürür gençliğinin özünden.
Selahattin Yetgin
5.0
100% (3)