Sınırsız karanlıklar içerisinden geçiyorum
Ceplerimde güneş yanığı eflatun ışıklar
Gecenin parklarında yıldız topluyor çocuklar
Avuçlarımdaki kırık sevda çizgileriyle ben
Asırlardır durmaksızın sana yürüyorum aşk

Mevsimler hareli bir gözyaşı odası nicedir
Çiçeğin gövdesinde umarsız bir yalnızlık vakit
Sarılmak için kadın varlığına denizler aşıyorum
Sen kireçli ve soğuk odalarda gelişimi bekler iken
Ben derin bir düşünüşün kaldırımlarını eziyorum

Viran bakışlarında nedensiz bir öfke sağanağı
Pencerelerin arkasında üşümüş bir kadın aşk
Göğsünde delirmiş bir gümbürtü şimdi sevmek
Hüznün yanık ormanlarında yoksul bir imbat
Her sevda yarım bir film, belki, sessiz bir nakarat

Ben her bahar çiçekler ekerim yine de viran çöllere
Nefesimle can bulur çiçekler, yüreğimde bir kardelen
Kuşların şarkısı hiç bitmez, göçlerden döner turnalar
Anlam kendi inine saklanır, yaşamı avuçlar çocuklar
Bu hayal imparatorluğunda gülüm, aşk er geç yakalar

Selahattin YETGİN