TENEFFÜS -I-






“Sonbaharın kirpiklerinde asılı kalmasına izin ver
Bilinçsizce güneşe bak aydınlandığında yüzün


Parola: Hayat



Kanat çırp









Kimseyi sevmediğim zamanları düşünürken
Kimse dahi olmamaktandı üzüntüm
Karalanmış sıralara kopya yazmıyordum henüz
Tuhaf plakalara aklımın takılmasını bozuk zihnime borçluydum



Kaçırdığım düşler genzimi yakarken
Bir nefeste içiyordum dağları kararmış yangınları
Öyle hemen sönmeyenleri seviyordum


Annem tek basamakta çıkıyordu gözlerime
Neden korumadı beni


Bilmiyordum




Kardan taç taktığımda
Parmaklarım parmaklıklara damga olduğunda


Parola: Hepsini dağıt/mış

Dağıttım



İnsanların vücutlarından geçip durulduktan sonra
Rüzgarı anladım


İnsanlar

Hayvanları çok seviyordu

İnsanlar

Çocukları çok seviyordu


Lakin kendime baktıkça kar taneleri ellerimde eriyordu


/
Hayvan da değil
Çocuk da değildim
/







TENEFFÜS -II-



"Bir yol olduğunu bil
Tutungacından ömrünü solumaya izin ver"


Parola: Utanma

Utanmadan yaşadım



Tüm balıklarını öldürdüm bir gece bu denizin
Eteklerime bir kız çocuğu ilişti usulca
Tek basamakta çıktım gözlerine
Sırtından aşağıya inen tüm elleri kırdım




Ayı derin sulara
Yakamozları uyuduğum yere bıraktım
























































" Kız çocuklarını el sürmeden sever misiniz"