Rüyada karşılaşma ihtimalimiz olur diye uyuyorum,
Yoksa bilirsin;
Sab/ahlarım..

Ağlarım,
Ve hatta ıslatırım gecenin yanaklarını.
Karanlık tüm çıplaklığıyla yapışır üstüme,
Kolay kolay silemem..
Kolay kolay sindiremem ki yokluğunu,
Ömrümü alabilir alışmak..
Boşlukları boşluklarla,
Ahmakça doldurmaya çalışmak..
Değişmese de hiçbir şey,
Azalmasa da her şey..

Canım,
Hele bir sabah olsun..
Nemli güneşler bekleterim belki umutlarım için,
Vakti gelince,
Hüzünle demlerim onları gökyüzünde,
Hem teselli olur yalnızlığıma..
Demi koyu mavi,
Ak bulutlardan içerim sonra serin ışıkları..
Gözbebeklerime kadar,
Kırılan tüm renkleriyle..

Güneşe gebe değil daha hiçbir dağ,
Sıcak olan da sadece sesim, nefesim..
Yıldızlar bile soğuk.
Gece uzun bir koridor,
Uykusuz yürürken geçmişime,
Rastladığım izler bana seni hatırlatıyor.
H/iç silinmiyor da,
Unutulmuyor..

Ama bu sefer,
Rüyada karşılaşma ihtimalimiz olur diye uyuyorum.
Kimbilir, mutlu sonla uyanırız belki..
Belki de uyanmayız hiç,
Değil mi?

Ahmet Kastancı