Rahmetli Nazım Hikmet üstada çok güzel bir şiir yazmışsınız tberikler. Kutluyorum
Şairin bir şiirini ekledim.

Memleketim

Memleketim, memleketim, memleketim,
ne kasketim kaldı senin ora işi
ne yollarını taşımış ayakkabım,
son mintanım da sırtımda paralandı çoktan,
şile bezindendi.
Sen şimdi yalnız saçımın akında,
enfarktinda yüreğimin,
alnımın çizgilerindesin memleketim,
memleketim,
memleketim…

Nazım geçiyorsa mısralardan,
susar dinlerim...
Bazen ağıt düşer payıma, bazen isyan.
Ama her zaman aşk, her zaman şiirdir O.

Tebrikler emeğinize, yüreğinize.
Saygım ile Şair.

Bıraksalar temiz eller sallayacaktı onlardan önce ben vururdum sehpama
Ağır gelir naşım dokunmayın ufalanmış kemiklerimi sızlatmayın da
Biraz Piraye kokusu, bir avuçta memleket toprağı getirin üzerime
Tahir ve Zühre aşkına beni bu Araflarda memleket hasretinde bırakmayın.
...
Nazımı anlamak şiiri anlamaktır. Nazmı anlatabilmek şiir yazabilmektir. Nazımca düşünmek onu ve sevgi dolu yüreğini sevmek demektir.SEVEMEYEN UTANSIN Sevgili şair. Bu kadar uzun dizelerle hiç yalpalamadan zor bir çalışmaya imza atmışsınız. Beğeniyle okudum Paylaştım. Belliki bu etkili kalemi okumakta geç kalmışım .(((((((

Çok güzel dillendirmişsiniz...Tebrik ediyorum...Nazım çok büyük bir şair,keşke daha çok duyurabilsek sanatını....

Maktul aşklardan geriye kalan kırık kalemler saplanır sırtıma
Tutanaklar tutanaksız siyah yazılarla yazılırdı alnıma
Al lekeler dökülürdü beyaza, kara tüller örtülürdü pencerelere
Rüzgâr ıslığında ölüm kusardı sehpalara, baharlardaki dallara...


Yağlı ilmeklerle yırtık bir kâğıttaki şiir sallanırdı
Umut kimi zaman salıncakta kimi zaman beşikte büyürdü takvimsiz
Kaynatılırdı kozasından çıkamamış kelebek kazanındaki çığlığında
Çekilirdi kazanlardan incesinden beyaz ruhlar gömleklik gelinlik...


Kozasını delmeyi başaran kurşun yaralı kır uzağı kelebek
Bebek uykusu gülümseme ilk kanat çırpış maviye
Ben ölmedim vuruldum kaynatıldım ayakta durdum çekilmedim
Çekilen bir damarlarım birde gelgitindeki deniz oldu...


Unutmadım üç tarafındaki denizdeki balığı yosunla beslemeyi
Piraye kadar sevdim Tahirli Zühre’mi en çokta memleketimi...
İki metrelik avucum yürek kollarımla düşlerimin arasına aldım ruhumla
Ufuktaki güneş gömüldü ben gömülmedim Araflarda aradım vatanımı...


Bıraksalar temiz eller sallayacaktı onlardan önce ben vururdum sehpama
Ağır gelir naşım dokunmayın ufalanmış kemiklerimi sızlatmayın da
Biraz Piraye kokusu, bir avuçta memleket toprağı getirin üzerime
Tahir ve Zühre aşkına beni bu Araflarda memleket hasretinde bırakmayın.


Şiirin finali güzeldi üstad,
Büyük ustaya vefa borcu gibi yazılan şiir harikaydı
Kalemini ve yüreğini kutlarım
Saygılar selamlar

Tahirle Zühre Meselesi

Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da
hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil,
bütün iş Tahirle Zühre olabilmekte
yani yürekte.

Meselâ bir barikatta dövüşerek
meselâ kuzey kutbunu keşfe giderken
meselâ denerken damarlarında bir serumu
ölmek ayıp olur mu?

Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da
hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil.

Seversin dünyayı doludizgin
ama o bunun farkında değildir
ayrılmak istemezsin dünyadan
ama o senden ayrılacak
yani sen elmayı seviyorsun diye
elmanın da seni sevmesi şart mı?
Yani Tahiri Zühre sevmeseydi artık
yahut hiç sevmeseydi
Tahir ne kaybederdi Tahirliğinden?

Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da
hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil.



Nazım Hikmet Ran


Şiirinizi Nazım Ustanın çok sevdiğim bir şiiri ile selamlamak istedim affınıza sığınarak...Şiiriniz anlam ve anlatım bakımından çok başarılı olmuş.Her geçen gün daha da güçlenen bir kalemle yazıyorsunuz.Vefanızı ve kaleminizi gönülden kutluyor, daha nice şiirler diliyorum...sevgi ve saygımla...

Nazımın cebinde bir kağıt,kağıtta bir şiir
Gelsene dedi bana .Kalsana dedi bana
Gülsene dedi bana.Ölsene dedi bana
Geldim ,kaldım güldüm öldüm

işte bilinçli bir yaşam bilinçli bir vede.

keskin çığlıklı şair ,memleket hasretini en bed sesi ile duyururdu..
şiir memleket kadar güzel kaleminize yön veren aklınıza sağlık

ustaya feva borcu gibiydi dostum
duyarlı yüreğine sağlık

NAZIM....

Maktul aşklardan geriye kalan kırık kalemler saplanır sırtıma
Tutanaklar tutanaksız siyah yazılarla yazılırdı alnıma
Al lekeler dökülürdü beyaza, kara tüller örtülürdü pencerelere
Rüzgar ıslığında ölüm kusardı sehbalara,baharlardaki dallara...


Yağlı ilmeklerle,yırtık bir kağıttaki şiir sallanırdı
Umut kimi zaman salıncakta kimi zaman beşikte büyürdü takvimsiz
Kaynatılırdı kozasından çıkamamış kelebek kazanındaki çığlığında
Çekilirdi kazanlardan incesinden beyaz ruhlar, gömleklik gelinlik...

Kozasını delmeyi başaran,kurşun yaralı,kır uzağı kelebek
Bebek uykusu gülümseme ilk kanat çırpış maviye
Ben ölmedim vuruldum kaynatıldım ayakta durdum çekilmedim
Çekilen bir damarlarım birde gelgitindeki deniz oldu...

Unutmadım üç tarafındaki denizdeki balığı yosunla beslemeyi
Piraye kadar sevdim Tahirli Zühreı en çokta memleketimi
İki metrelik avcum yürek kollarımla düşlerimin arasına aldım ruhumla
Ufuktaki güneş gömüldü, ben gömülmedim, araflarda aradım vatanımı...

Bıraksalar temiz eller sallayacaktı,onlardan önce ben vururdum sehbama
Ağır gelir naşım dokunmayın, ufalanmış kemiklerimi sızlatmayın da
Bari Piraye kokusu bir avuçta memleket toprağı getirin üzerime
Tahir ve Zühre aşkına beni bu araflarda memleket hasretinde bırakmayın....
_______________________Yüreğin coşmuş dost kalemin keskin bıçak gibi kükremiş yüreğine sağlık harika bir eser okudum her daim saygımla dost...