37
Yorum
32
Beğeni
5,0
Puan
2806
Okunma

Arifse kişi Züleyhâ’yı kör kuyuya düşmeden bulur.
Kadınlar düş toplar öykü kurgular. Bazen de böyle masal tadında şiir yazar.
Okuduğu kitaptan, dinlediği şarkıdan, açılan bir gülün tomurcuğundan esinlenir kadın.
Kurgudur bu yazılanlar.
Yazılanlar her zaman yaşanmışlıklar değildir.
Unutanlara anımsatayım istedim.
/ Deryalarda yol alıp, denize karışmak varken..Bir bardak suda fırtınalar koparıp boğulmayı seçenlere/
Baştan yanlış yazılmış
Yaman sevdanın hikâyesi
Gazal yüreğim yangın sonrası ağır hasarlı
-Kırdın gönül kapımı-
Onarılması zordur bilesin hüzün gözlü
’İzin verir misin deniz gözlerinde bir ben öleyim’
Dediğin gün
Yangın başlamadan
Ayazın vurup kıblemi yıkmadan
Kaf dağının ardına saklanmalıymışım
-Say ki bu sitem geç kalmış bir isyan-
Durdurmalıydım kalmak için inat eden aşkı
Git kendini çok sevdirmeden be adam
Diye haykırsam da ’dur’ diyen
İç sesimi dinlemeliydim
Dar geldi bak ikimize de bu şehir
Yârdan gelen yangın kabulüm
Ecelim bile olsan
Emanetin başım gözüm üstüne canânım diyordun ya hani
Yürek yanığınken adım
Aklın firârda mıydı
Sol yanım süngülü
Ölümü bekler gibi bekliyorum sevgili deme
Yüreğime vicdanının ağırlığını yükleme
-Kanatma beni sakın-
Mecburiyetimi bitirirsem
Hükümsüz kalır bıçak yarası yalnızlıkların
Çözemedim günâhlarını yükün çok ağır
Silmek istiyorsan
-Gönül aynanda kalan gözlerimi-
Ellerini sür hemen kaybolurum
Resimlerimle restleşme
Yaktıktan sonra iyi söndür közlerimi
Küllerde kalan son kıvılcım bile
Yakmaya yeter alev alev seni
Büyük sevdalar büyük ölür
Ey sevgili
Birimiz yıkılmadan
Dinmez bu tufan
DENİZ_DERYA35
5.0
100% (37)