Kork-Usuz


dünya mı: tanrının çok eski bileziği
kabul görmüş bir günün artığıdır akşam
yahut yaralanmış bir çocuk bezidir kötürüm bir savaştan
elleri gölgelendiren lambaların bulduğu bir soru
çok tanışık bir körün siyahıyla allahı.
unut beni bu akşam bilezik bilezik saklamaktan


vakit gelmiş, toplamışız ölüleri gidiyoruz
ses, irkilen bir acının geri tepmesidir
belki sustuğun kadar sürüyorsun yüzünü zamana
keskin bir katilin serçe parmağıydı hayat
çok dobra konuşan rüzgârlar önünde kudurmaktan
kan beni bu yaradan vakit vakit açmaktan


çiçeğin suyu değişmeli, her gün değişmeli
bir eve gitmeli, ev uyumalı gittiğinde
odalar yeni sigara içmiş olmalı, kan tutmalı denizi
bir martının sergüzeştliği camımıza vurmalı
verandada adsız bir kadınla sevişmeli
hep bırakıldığı gibi kalmalı yatağın tablasında
ağızdan ağıza yayılan son duman.
kurut beni bu buruşmuş ıslak ıslak hüzünkordan



seni bugün sevmezsem tanrının elleri kırılsın
dedim ya sana hiç utanmadan
işte ondan





Payanda