Üç Dublörün Yorgunluğu


I;

annemden özür diledim önce,
sabah ağzımdaki kuşu sonsuzluğa saldığım için.


akşamı New York’ta geçiririm sandım,
belki de Portofino yakınlarında deniz üstünde yürürüm


sevgilim sevdiğim oldu,
yankısı bol ölümler dinlemediler ki affedilsin
uçurumun dibinde çiçek açıyor parmaklarımdan
ellerimi tut ya da ittir.


keman çalan kadınları çok sevdim önce,
sabah ağzımdaki yay kalbine saplandı incim.

II;

çaya çağırıyor bütün ölüler,
tavla oynamayı bilmediğimi söyledim.

ilgilenir misiniz ya yazdıklarımla,
akşam çocukluğumdan kalkan kâğıt uçaklar için
belki de çok ağlayan kaptanlar doldurdu denizlerin içini.


yağmur yağsa korkarsın bakışlarımdan kolumun altına girer
sabun da getirir bütün melekler kirli güneşler derin
kavga çıkması çok mümkün beyoğlu sokaklar hıncını alacak gülümsediğinde

zaten yol paramız yok
daha çok genciz omuz aşka binmek için.


III;

Kız Kulesi’ne karşı oturmuşuz bankta
geleceğimizi adımlıyor gibi elele yürüyoruz kayalıklara
çiçekçi kadın ya fal inandır ya güller allah gibi kokmasın
bizi sevgili sandılar- ayışığı gibi kadın


sahi anneme kıyamadım önce öldüm özür diledim,
sabah ağzımdaki ayrılığı kanla kapatamadığım için.


akşamı bir yerde yolcularım sandım,
belki de kızımı da alır gözlerine yürürüm

bir elmanın yarısı- biri sensin yine sen
gel bir dünya kuralım- ölüm uykudan uyandırmasın beni


çaya çağırıyor- kadın hepten
ay’a karşı açmış tenini!






Payanda