Kadın Gece Olmak İstiyordu


kadın gece olmak istedi
istanbul’da çok mümkün olacağına inanıyordu
sarhoş ayaklarını sapladı bir duble üzüme

kaprisini üstüne asmıştı duygular soğuk olabilirdi diye düşündü belki de
yağmur kırıtışı yaptı bütün sokaklara
kaldırımların ilgisini çekmiş olmalı özellikle de arnavut kökenlileri
iyi kandırdı herkesi balkonda sigarasını içen bu şairi misâl
veyahutta elinde şekerli sütüyle kocasını bekleyen ihtiyar bir deliyi


öyle avutucu bakışı vardı
üzerinize düşecek kadar üzüme karışmıştı artık
düşse siz onu belki göktaşı sanabilirdiniz
bütün mitolojiyi altüst edecek güzelliği de vardı ve mucizevîliği
lâkin sarışın değildi hiç yalan olmasın günah olmasın soran olmasın bir daha


kadın gece olmak istedi
istanbul’da zaman sorarak başlayacak bu işe
saatin orada buluşmamızın manası yoktur belki de tesadüfe göre


zaman sudan korkan bir kedidir hanımefendi
gül kokan ağzınız fularınız şimdi ağır günah çimen işlemeli
kandırdınız beni de sonsuz kadın
afedersiniz ama gece olmak sizin neyinize
derken anlaşıldı kadın kötürüm korkular besleyen zehirli sarmaşıktı
aklı karmakarışıktı aklı intikamdı aklı hırsızdı
bir başka şairden çalıntıydı


şarkılar söyleyeceğini belirtti bütün çiçeklere
alkol alan turuncunun suçu neydi
belki de haberi yoktu elinde kahveyle gezen ölülerden
çok da korkaktı hani mezar bekçileriyle gizli kaçak sevişirken
çeyizine sakladığı organı titriyordu aşktan bahis ederken
herkesin kanı en çok kanamazından alınıyordu
hayat hemşire denen şapşal uykusuzluktan haberi yoktu
bir gün ölümün o hemşireyi kovalamasından da hiç bahsetmemişti gasteler
yahut okumuştu üç beş satır başka şairinden
katil olduğunu gece olmak isterken farketti bilhakis



kadın ağzı burnu gökyüzü yürüdü
buluta söndürdü yanaklarındaki kıpkızıl güneşi
çapraz ateş altında kalan çocukları kurtaracak kadar öğretmendi
ona hiç çiçek olmayı öğretemedi kaprisli yağmur kırıtışı
şapkasız role bürünmezdi çıplak da gezmezdi hani



sanacak ki hatalıyım ona yanlış adresi verdiğimden
yol yanlış adresleri gösterip doğruya eşlik etmekti belki
belki aşk ekmekti aç göğüslü yalnız oğlan böyle derdi
işe hiç gitmemişti henüz gidemezdi


kadın gece olmak istedi
gri çantasına uygun bir renk aradı,
topuklu ayakkabısında kaç karınca eziyordu bilmeden
sarhoş olacağını sandı Akdeniz’de
oysa lafına hayran kalınan o şair kurtaramazdı
kurtlu şiirler okudum elmalar ağladı


zor yürüyordu gölgesi,
ilaçlarını almadan çıktığı belliydi
kulaklığında üstsüz bir şarkı çalıyordu göğsüne
sütyen giymeyi severdi ölümün önünde



ı’m sorry, ı love you
no woman, no cry belki
bulanık sular doğuruyordu serçeler için
düşünceliydi biraz da belki de
elleri gözlerinde yürüyordu görmemek için yağmur kadınlarını
kırıtış yaparken güneşsizliğe
eşsizliğine çarpıyordu aynada kendince narsistçe
lâkin sarışın değildi hiç yalan olmasın günah olmasın soran olmasın bir daha




tanrım, dünya dönüyor saçlarını savurduğunda
sakızını yutarak yaşamaktan bıktım dedi
olamadım bir türlü gece
gibi bir emzirdiği çocuğu bağışladı geçmişine
sandığından ölü papatyalar şehrini çıkardı
yürüdüğü nasırlı vücutlardan kapmıştı tılsımını
fala inanmaz falsız da kalmazdı hani
gökyüzünün elini tutar yıldızlara üç vakte kadar gülücük bırakırdı
hesabı aşk bize ödetirdi
aşk hesabı ödemektir her şeyle
bunu böyle bilin yalan olmasın günah olmasın soran olmasın bir daha




kadın gece olmak istedi
istanbul’da çok mümkün olacağına inanıyordu
oysa sarhoştu ayakları kaymış güneşe düşmüştü
çok çalıştı yalnız yalan olmasın günah olmasın soran olmasın bir daha
bir türlü gece olamadı!







Payanda