Laleler açınca şehre bir gece vakti..
Renkler alazlanır kokularında
Tül perdeler gibi saydam avuçlarımda
Hüzün nefessiz diz çökmüşken
Zakiri beyinler de kedere hükmeder
Kabuğunu yırtar asuman can hıraş
Kazıdıkça emer kanını topraktan
Pay vermez astarsızlığına yüzümüz
Düşürür içinden beyhude sözleri



Eserken rüzgâr lalenin güzelliğinde
Çağırırken vuslat koynun da büyüttüğünü
Tevazuyu bırakmışken elden mehveş
Karanlığa gömülür şehrim yüzünle
Kırılır ışık izbe huzmelerinde



Kırmızıda pembe aşkı belki
Meşk ederken zevk/i sefada kurşuni bakışlar
Savururken saçlarını bellerine mütemadiyen
Soyunur hücre hücre teslimiyet
Yakarken rüzgâr ateşi
Sen kokar gölgelerin şiirlerinde


Gece susarken düş bozumu mevsimde
Zehir zakkum ağlayacakmı çiçekler
Alı mora dolanmış çığlıklarda
Kan yakacak gırtlağını
Dokunacak namahrem el tene
Tövbeler bir bir isyan bayrağını çekerken
Şafak yerinden çıkacak can hıraş


/Gölge düşecek adım başı ,tohum tutacak eller

toz toprak kokacak ellerim
tut-sana/