Hırpaladı bizi hayat.
Sevgimizi,
Güvenimizi,
Aşkları,
Varlığımızı yavaş yavaş öldürdü...

Sevgimizle canımızı öyle acıttı ki;
Sevmekten korktuk....
Güvenimizi öyle deldi ki;
İçimizde her daim bir şüpheyle yaşadık...
Aşık olduğumuz zaman kalbimizi öyle kırdı ki;
Bağlanmaktan korktuk...
Bütün sevgiler dense,
Yarım sevgileri tercih etti ruhumuz....

Kimden hoşlansak;
Yollarımızı ayırdı hayat...
Kimi sevsek;
O hiç sevmemiş gibi gitti...
Kime aşık olsak;
O daima başkasını tercih etti....

Artık sevgisiz yaşamayı tercih ettik.
Kimse kırmasın diye,
İçi yumuşak...
Dışı kabuk bağlamış duvarlar inşa ettik.
Sorgulamadan kendimizi....


Yalnızlığı sevdirdi hayat zamanla,
İnsanlardan daha fazla....

Her insan ister aslında tam sevgiyi;
Tüm benliğiyle güvenebilse....
Her insan aşık olmak ister;
Terk edilmeyeceğini bilse...
Her insan mutlu olmak ister hayatta;
O mutluluğun sonunda ağlamak olmasa...
Ama Hayat işte...
İstemek,
Elde etmek için yetmez bazen...