Sadece
özlemi bitiremedim içimde.
Sadece sana olan
sevgimi.
Azdılar aslında...
Çoğaldılar
zamanla ,Sardılar dört bir yanı...
İçimde onca kelime varken.
Sadece günlük cümleler kurabildim.
Sana karşı...
Gözlerine karşı...
Tüm
özlemi sığdırdım.
"İyi
geceler’e"
Yahut "günaydın’a"...
Ama buda yetmedi
özlemini bitirmeye...
Kalpteki odalarım sana küçük geldi
çocuk.
Cümleler kuramadım sana.
Gözlerine bakınca,
Düzüldü boğazıma kelimeler...
Sen
özlemime takıldın...
Sözler boğazıma...
Özlemi söyleyemedim.
"Özledim" yerine "günaydın" yazabildim.
Yada önemsiz bir "nasılsın"...
Ama sıradan cümlelerde daha fazla harf yok mu
çocuk?
Neden az harfli cümleler kuramadım sana?
Ama şimdi kokuyorum biliyor musun?
Özlemim kalbine girmiş olabilir ama..
Basitçe bir hoşçakal’a sığdırır mısın beni?
Ben seni hiçbir yere koyamazken...
Korkuyorum
çocuk...
Özlemimi yetim bırakmandan
Beni sensiz bırakmandan...
Alıştırıp gitmenden...
Neyse özel insan...
"Nasılsın ?"