Yokluğunun ertesinde
Sensizliğin gecesindeyim
Sitemli sözcükler yağarken ayrılığımızın üstüne
Her defasında özlemlerine düşüyor gözyaşlarım

Ve sonra karanlıklardan kopup gelen
İnce bir şiir düşüyor geçmişin tozlu kafesinden

Tutuşuyor dizelerim… Kamelya
Sanki bir yangına düştü adının sen geçtiği şiirim

Kamelyam…
Hani Köhne bir zamana savurup hüzünleri atsam
Yinede geleceği olmayan bir aşktan
Vefasız bir ayrılığa hep yol görünür

Kamelyam… Kamelyam
Beklemenin arasında yanılmakta varmış bilmeliydim
Sana olan bu sevdamı görmeliydin

Kamelyam…
Söylediklerini bir bir aklımdan silmeliydim
Sebepsiz değil hiçbir şey bilmeliydin

Kamelyam…
Şimdi dinlediğim şarkıları bıraktım dört duvar yalnızlıklarda
Seni sana bıraktım… Seni sana

Süslü yalanlarını
Sahte bakışlarını
Ve yanağıma kondurduğun buseleri sana bıraktım
Seni benden ve senden daha çok bilenlere bıraktım

Kamelyam…
Gün bitiyor
Güneş batıyor
Saatler şaşkın bırakalım yelkovanı akrebi
Sen olacaktın tanyerimin doğan güneşi
Şimdi mevsimsiz açan hazan çiçeği
Ve aslında sen manevi duygularımı sömüren dilenci

Kamelyam…
Gidenler bir daha geri dönemeyecek
Bir Anadolu yiğidinin yüreğine…


Mehmet Emin Karademir