Bu zaman’da yaşamak kadar…
Ölmekte çok zor
Yaşarken öldüğümde anladım

Doğru söyleyeni yargılayan bir ülke’de
Karakteri bozuk insanların makam uğruna satıldıklarını
Vefanın çıkar olduğunu
Merhametin olmadığını
Gerçekleri ararken yalanlarla uyutulduğumda anladım

Kitaba el basarım diyenleri
Samimiyetine inanıp ta
Bin bir yeminler edenleri

Aslında niyeti bozuk
Dinsizler olduğunu anladım

Çünkü hak yolcusunun sükûtunda tebessüm vardı

Bir gerçeği olmalıydı…
Bu mücadeleler öyle başıboş değildi…

Hani nerdeler…
Kurtuluşu kazanan atalarımın tarihleri
Şimdi sorarım nerdeler…
Çanakkale’yi fetheden yiğitlerimin torunları

Bu destanlar
Bu savaşlar
Biz daha iyi kavga edelim
Biz daha iyi savaşalım

Evet, bunun için
Kazanılmıştı topraklar
Akıtılmıştı oluk oluk kanlar

Utanarak sorarım şimdi sizlere
Bunun için miydi? Vurulan canlar

Sigaranın ucunda tüterken hayatlar
Yeni nesillerle birlikte kayboluyorum ateşler içinde

Aşk ile özgürlük
Birer birer ihtilal lekelerine karıştık

Geldik dünden bu güne
Geldik yorgun,argın

Bu birlikte yaşamak için sattığımız düşlerimizi
Bu görüpte görmemezlikten gelen Acizliğimizi
Sen gör Allahım…

Oysa bir film gibi yaşadıklarımızı seyrederken
Fragmanlarını izlemeye tahammülümüz yoktu…

Birileri hep olayları anlatırdı
BİZ HEP SUSTURMAYI DENEDİK

Görüş ayrılığına düşerek
Sadece izlemesini bildik

O kadar izlememe rağmen şu yaşanılanları
Ufak ayrıntıları kaçırdığımın farkına bile varamadım







Mehmet Emin Karademir