Filistin…
Filistin’im…
Can kardeşim
Yıkılan evin… Dünyam
Feryatların… Gözyaşım
Dökülen kanın… Parçalanan yüreğimdir

Gazze de bombalanırken çocuksu hayaller
Kana susamış hainler durmadan gökten ölüm yağdırır

Unutulmuşluğun içinde
Gördüğü halde oralı olmayan insanların gözü önünde

Bu gün Kudüs’ün tam orta yerinde, vuruldum
Filistin’de paramparça dağılıyordum

Ve kimse bilmiyordu…
Yalan…
Aslında herkes görüyor
ve biliyordu...

Şimdi bir özgeçmişi kalmayacaktı yaşamlarınızın
Ve güneşi yoktu…
Kör gözlerimizle bakılan yarınların

Filistin’im can kardeşim
Mahalle aralarındaki koşuşturmalarınızdan geriye
Bombalanmış bedenleriniz kaldı…

Siz insanların hakları yoktu
Bir taşa karşılık bin mermi
Kendi kanununu yazanların kitaplarında
Bu düzen…
Katillerin ve uluslararası işbirlikçilerindi

Siz ağıtlar yakarken ölümlerinize
Onlar çılgınca atılan kahkahalar içinde

Dur diyen olmadı
Şu size seyre dalmış insanlar

Az değil koca bir ümmet susuyordu
Hiçbir şey değil de en çok seni bu yıkıyordu
Ahmet Yasin şikâyet ederek feryat diyordu

Yakında bizim büyük ölümlerimizi duyacaksınız, diyordu
Ve Filistin’de
Ölüme kafa tuta tuta gidiyordu
Yiğitler ölüm meydanından böyle geçiyordu

Duyduk feryatlarınızı
Duyduk ölümlerinizi
Umursamadık olanları
Umursamadık yapılan eziyetleri
Umursamadık ölümlerinizi
Umursamadık…

Özür dileriz…
Özür dileriz…

Şimdi dayan Filistin’im…
Ağlama…
Doğduğunuz topraklarda
Tarihinize bulaşmış barut izleriniz silinecek

Göreceksiniz bak…
Gülmek en çok ağlayana yakışacak
Sokaklarında yorulacak koşarken çocuklar
Mutluluklar yollarınızda savrulacak

Düşersen…
Hepimizin biteceğini biliyorsun
Dayan…
Hiç kimse
Görmeyecek
Bilmeyecek
Sadece sen bileceksin
Sen Filistin’im



Mehmet Emin Karademir