Halime yabancı şehir şimdi,
Bu şehir beni yalnızca seyreder durur,
Işıklarda mendil satan çocukların;
Anlaşamadığı hayatın ortasında,
yabancıyım şimdi...
Halime yabancı şehir şimdi,
Halime yabancı herkes...

Güneş yeşil doğuyor,
Bebekten daha güzel..
Hafif bir mısra okuyor kulağıma delinin teki,
biliyorum en tanıdık o bana şimdi,
En tanıdık biziz..
O deli,
ben deli...


Halime yabancı şehir şimdi,
Arkamdan koşuyor zaman yetişmek adına,
çoğul yalnızlıklar yaşatmak için,
Çömelip oturuyorum raylara,
ya giden benim;
ya da gelen ölüm...
Kapıyorum gözlerimi,kenetliyorum tenimin sıcaklığına kirpiklerimi,
Halime yabancı şehir şimdi,
’Kim bu’ diyor!
Kim bu ’Deli’?


Ve tüm acılarla mutlulukları harmanlıyor içim,
Gündüz geceye bırakıyor kendini,
Hava hafif dumanlı...
Binlerce yıldız kayacak,biliyorum...
İçlerinden biri...


Bir çığlık kopuyor,ama yakın değil,
Yada yakın ama çok öteden gibi..
Duyuyor duymazdan geliyorum...
’Yıldız kaydı’ diyor birileri,
...
İşte orada diye uzanıyor parmaklar!
İyi de ’kim bu deli?’