Gitme dediğime pişman olmadım asla,
Gururumu hiçe sayıp;
Kal diye elimden geleni yaptığıma da..

Kuru dudaklarıma ıslak kal’lar ekleyip yalvardığıma,
Ardından ettiğim gözyaşı israfına..
Girdiğim günahlara,
Gittiğin kadar gitmeye çalıştığıma kendimden,
Kabuk bağlamasına izin vermeden açtığım yaralarla,
Bir jilet yardımıyla ruhumu çıkarma denemelerime bedenimden..

İlk ayrılık bu,
İlk amatör acım..
Devrilen bir aşkın altında,
Nasıl kal’ınır bilmiyorum daha..
Dedim ya;
İlk ağrım..
Anıları teker teker öldürüp beynimin ücralarında,
Unutmaya çalışacağım..

Yani;
Zam/anla unutmak filline özne olacaksın
Ve bu bence,
Gitmek fiilinden daha şık duracak üzerinde..

Gitmek hiç yakışmadı sana,
Bu yüzden rüküş sayılmaz bana;
Unutmak..

Çektiğim acılara,
Alıştım aslında;
Solduğun gül,
Gittiğin günden beri..

Hatırlamak istemediğimden değil.
Sürekli kulağın çınlar, rahatsız olursun diye;
Unutmak istiyorum seni..

Ahmet Kastancı