O KADARSIN İŞTE NE KADARIM DİYE SORMA
nasırlaşmış parmaklarım senin dizelerini yazar
durmaksızın. sızım o kadar vahim ki, rahim kanaması nasıldır bilirmisin öyledir aynen neyin var diye soran bana annem acaba dizine yatıp söylesem yine öpünce gerçermi acıyan yerim. yoksa haykırsam derdimi, bozmuş olurmuyum yeminimi. suskun bir edatsın dudaklarımda sen eki bulunmayan bir bağlaçsın kelimelerimde kurtuluşu olmayan kazanın tam ortasında ölümle kalım arasında ki bir reflekssin. sen yüzük parmağıyla şahadet parmağı arasında ki din ile imansızlık arasında ki farkın ta kendisi. kudurmuş vicdanımla seviyorum seni sorma ne kadar merhamete sahibim, çocuğum gibisin işte... ne zaman biri dokunsa sana, yapraklarımı dökerim sonbahar gibi. ne vakit birisi baksa kör olur vücudumun her zerresi. ama çocuklar ibretlikle bakar bana, hadi savur şiirlerimi boğaza karşı yoksa taşıyamaz nazik vücudun fezayi mehmet budak |