1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1232
Okunma
Bir rastlantının tam ortasındaydı
Küçücük elleri, ışık görmeyen
Dehlizlerde ki güneş görmemiş çiçekti
Hiç kimseyi görmemişti yüzünün
Bana bakan tarafı.
Hep böyleydi aslında o,
Gözlerinde alışılagelmiş bir cinayet gibiydi
Gözyaşları.
Pervasızca ağlıyor ve milyon kere parçalıyordu
Vücudunda ki eklemleri
Gülmelisin demişti şair.
Tekrar yine yeniden, savaş açmalısın karanlığa,
Ağlıyorsun sen şimdi.
Bana yazdığın her kelime,
Benim uğruna döktüğün her cümle
Darağacına götürüyor seni.
Lakin güzel günler göreceğiz demişti,
Hep bir ağızdan haykırıyorduk hayatın
Bize vurduğu o sert sillesine, bakarak
Bir adım daha atıyorduk umutsuzluğa
Aslında bir yaralı ceylandan farksız değildi, yüzün
Ama nedense hep kalabalıktı hüznün
Sen bir kez daha bekle
Bu son olsun ama…
5.0
100% (1)
