Birazdan
Veremli bir şiir dökülecek beyaz sayfaya
Kadın bakışlarından
Buz kesen aynalardan.…

Öyle ürkek
Öyle ıslak ki gün kirpiklerimin saçaklarında
Ellerinden tutup giydiriyorum çocukluğumu
Uçmaktan âzâde
Uçsuz bucaksız mesafeleri aşıp
Gidelim diyorum buralardan
Kehanet yutkunuyor zaman an be an…




Ağlıyor tüm masumiyetiyle
Bak diyorum
Ağlamamalısın
Masallarda kirlendi
Hem kırmızı başlıklı kızın üzerine düşen yağmurlar
Başparmağıyla buğulu camlara çizdiği masumiyetini
Düşürmüş gölgesinin kuytularına
Düşler gerçek olmuyor hem hiçbir vakit
Yalanın kanunu uyağı redifi var
Cüzamlı bütün aşklar boz bulanık acılar arasında
Kutsanan gülüşlerine değmeden gözyaşları
Gidelim buralardan
Yoksa yıldızlar üşüyecek gözbebeklerinde
Siyahı kuşanacak bütün çiçekler…





Bırak dudaklarında ufacık yalanlarıyla imleyen pinokyo kalsın
Öğrenme Kâbil’in günahını
Mecnunun naçar bakışlarını
Göçükler altında ki sessiz feryadı
Boğulmadan soluklarında mülteci kederlerin
Ve gecenin kırık dökük çizgileri yerleşmeden yüzüne
Şarkıların huysuz nakaratlarını bırakıp buralarda
Gidelim
Yoruldum ölü suretleri öpmekten
Kederimden bakma bana
Ayaklan
Sana bir gökyüzü seçeceğim mavi seksekli
Zemheri vaktine çok var
Gidelim buralardan
Kendinden kendini kovmadan…

Birazdan rutubetli bir zamandan koparıp yazgıyı
Sıvasız bir içtenlikle düşeceğiz yollara
Ölümü görmeden babamın solgun bakışlarında gidelim
Ben içimi çeke çeke
Sen masum hayallerinle
Bir varmış
Bir yok….