Kendimi bildiğimde anladım eksiklimi.
Her şeyin ve herkesin çevremdekilerin olmadığını,
O kadar bolluk içinde anladım.

İsyan etmenin, fitne vermenin günah olduğunu,
Onca fücurun içinde gark olurken anladım.
Sen; yarım bıraktın beni, yarsız bıraktın.

Işığın kıymetini, huzurun lezzetini, hüznün hezimetini,
Sen yok iken anladım.

Soğuğunu çetin zannettiğim memleketimin kışını,
Palan dökende dökülürken semadan nimet,
Yazı yaşadığımı anladım.

Varlığında cefa saydıklarımı,
yokluğuna buz bağlamış odama güneş saydım,
Soğuğun ayazında yandım ki, yüzüm ise tutuldu dersin.
Sen; yarım bıraktın beni, nerden bilesin ?

Vefanın kıymetini, sabrın hikmetini, kalbimin sahibini,
Sen yok iken anladım.

Gölgeler içindeyim, gidip kalmayanların içinde,
Sanrı dersin sana sorsam..
Ele desem senin dediğini, sanrı ne derler bana.
Senin gerçekliğini, hayale düştüğünde anladım.

Şefkatin meramını, derdimin dermanını, helal ile haramımı,
Sen yok iken anladım.

Saklı bir nefes varmış, sen yokken verilesi.
Nasip böyleymiş deyip geçmek var.
Yürek yanar, ah dedirtir dilime.
Af demek gerekmiş, bunu yeni anladım.

Kulun kula yandığını, hayatını verdiğini, boşa tükendiğini,
Sen yok iken anladım.

Bu gün benden geçtiğinin kaçıncı yılı ?
İki günü , yıla saydım belkide.
Sen yarım bıraktın beni,
Ne iyi ettin.
Ne iyi ettin.