Okunmamış acılarımız var, maalesef saat 25.01!
Realist olmamızı istiyor çektiğimiz romansal acılar.
Kıvırcık saçlarıyla önümden geçiyor bir çocuk,
Daha fazla kıvrılmaması için dua ediyorum ona,
Ellerimde sakladığım çocuksu yanım yanaklarında.
Sınavdan on dört almış bir çocuğun hisleriyle,
Dudakları kurumuş yanıma soruyorum sessizleşerek:
Bir kadın daha ne kadar güzel olabilir ki;
Onun aşkla baktığına şahit olduğum her saniye. Ve
D/okunulmamış gençlikler biliyorum yaşamak adına.


Saatin ne önemi var ki aslında, saat sadece bir süs,
Kollarına bağlı ellerin olduktan sonra, yani mesela!
Hissetmek için, yanmak için ne gerek var cehenneme
Ve de mutlu olmak için hurilerle beraber cennete?
Gülmek, seninle gülmek, öylesine gülmek saatlerce,
Unutmak ya da unuttuğunu sandığın anda tüm acıları
Yeniden hatırlamak, ama bu sefer onlara gömülmeden,
Üzerine bir de gözlerinden usulca yaşları dökmeden,
Sevgiyle okşamak maziyi, maziyi verene isyan etmeden,
Soğuk bir kahveyi dahi içmek için çaba göstermek ayrıca.


Dokunsam, yok yok, bu sefer gerçekten dokunabilsem ,
Okunabilmek sadece nefsimi okşayan bir sevişme sahnesi,
Kuru dallarıyla narin omuzlarına çöken geceyi kaldırıp,
Ardın sıra içebilmek tütünü, nefessiz kaldığına inanarak...
Deşmek Hindu’nun kınalı elleri gibi bir aşkı, Hamza bilip,
Ve dişlemek, gök inlerken aslında ve ağlarken melekler!
Bu sinemaya biraz son vermeli dediğimiz sahne 13.367’de,
Bir kadına hangisi daha fazla acıtır diye sorduklarında
Daha derine giren, daha derine işleyen acılar mı acaba,
Yoksa ilgisizliğimi sahne 13.368 ile uğraşırken ara sıra ?


Bir adamın ellerindeki soğukluğu hissedebilir her kadın,
Bunun için yaz kış, fark etmez, eldivensiz çıkmamak gerek!
Tanımadığın kadınların karşısında ruhunu biraz saklamalı,
Bunun benimle de alakası yok, işte öylesine bir örnek!


Ağır bir romanı ne kadar kaldırabilir ki bir yürek?
Biraz et, kas, sinir, lenf, damar, kan ve benzerleri
Ne kadar acıyla hemhal olabilir gözleri nemli her kadın
Bir başka kadına dahi göstermek istemediği yaşlarıyla geçmişi?


Sahne nefessizliğin başladığı yerse daha mutlu inleme tonu
Tonsuzluk, onsuzluğun tali yola girmiş haliyse eğer,
Ki buna inanmak için piyangodan zengin de olabilirim hayali
İyi bir seçenek!


Sarı saçlarıyla bulutlar, ah beyazlamaya müsait her saç teli,
Ben de tıraş olduğumda o beyaz tellerle avunuyorum arada sırada.


Saatin ne önemi var ki, ah bu köstekli saatin,
Savrulmaktan o kadar çok inleyen gördüm ki,
Senin çağırmadığın saatleri tutuyorum artık
Ve ona göre nefesimi ayarlıyorum dünyaya.


Saat 25.01, mesela şimdi düşünmüyorsun beni
Bu yüzden mutlu olmuyor, her şiirin kaderi!


Dokunsam, yani okunsam şimdi senin için,
Başka bir şey istemiyorum galiba bende,
Başka ne isteyebilirim ki, senin aşkından öte?


Ayrıca, hıçkıra hıçkıra ağlamanın ne manası olabilir ki,
Ah demenin, kadıncasını bir adama öğretmekten başka!


Bir de saat 25.01, yokluğunda böyle olmam da normal.
Of, saati bana öğreten evren de gel diyor şimdi yanıma!
Geleceğim biraz sonra, ondan sonra uzun uzun kollarına sarılmaya.







.