Yeni degil işlerimin ters gitmesi
Bu öylesine sancılarım,
Hic yoktan başımın dönmesi
Mehtabın uykumu basması
Ellerimin sabah sabah tütün kokması
Alnımın çizgilerinin nedensiz depreşmesi
Sebepsiz şakaklarımdaki ağrılar
Yeni degil beyazın böyle can yakması!

Bu sebepsizligim yeni degil benim
Hiççç yoktanlığım
Yeni degil bu öylesineliğim!…
Özlemek gibi degil inan
Yaşamak agrısı vardı icimde hep

Sensizmi?

Belki degil...

Başak başak cözülmüs gözlerim
Yeni degil sana yanmışlıgım!
Hala bir arpa boyu yolalmışlıgım
Ki nerde kiminle sevişmişsem
meyer hep seni aldatırmısım
Yani şarabıma kosan o yıllar
Senin bardagına akıyormuş ya
Ki ben artık mayalanmıs bir şarap !
Akıp gelmişsem kapına

Düsün...

belki hep ordaydım
Yani öylesine işte
Her yol sana varırmış ! sana sebep
Hani kâbe gibi, kıbble gibi işte

Tesadüfmü?
belki değil

Bu gök kubbe bu dem sonbahar
Artık yanlızca sonbaharda izlerim var
Ki bu bıçak acmaz yanlızlığım
Ayla güneşin küsmesi
Karanlıgıma ay ısıgı düşmesi,

Sebepsizmi?


Farzetki herşey senden kalma
Bir tek sen yenisin kursagımızda, beynimizde
Her sabah besmeleyle başlıyoruz seni sevmeye
Yani o kelebek gibi işte, öylesine
Sebepsiz, nedensiz...
Yani bir kelebegi düşün: bir agacin dalinda
Yemek gibi, ekmek gibi, alın teri gibi

O kadar doğal, öyle icten kendini vermeler
Kelebek sever o yaprağı öylesine
Hani her gün yediginden de degil
En güzeli de degil
Yolu nedense ordan gecer öylesine
Bazen bakmak icindir, bazende bakılmak
şimdi bir yıldız kayar geceden
Birden döner, sersemler
Rûku eder, dem olur
Sanki rakının içine düşmüstür
Kıble de al çicege sevdalıdır ya
Seccadeler serilirken kurbanlık koyunlara
atın ölümü hep arpadan olur


icgüdümü?

kuru sıkı bir hayatmı?

Belki degil...



O dal ki yanliz bir yaprak ta degil
Ama gerisine akli ermez kelebeğin
Yani senin gözlerin gibi
Senin ellerinde güzel ama
gözlerin yetiyor iste bana

Manasızmı?
Belki degil


Bu sonbahardaki ayak izlerim
Ki kalem kalemtraşa her girdiginde
Yolu kısalır bizim kelebegin
sonbaharların yolumu kesmesi yeni degil
Daha kaç son-bahar görürüm bilinmez
Ama en “son-u senin dalında, gözlerinde
Birlikte, canım ! bahara çıkacağız
Gülen gözlerin aklayacak kirimizi

Umutsuzmu?

Belki değil..

Oysa binlerce kez batmıstır güneş ardımdan
Sabah olmadan ne geceler ölmüştür
Ama ışıgım ! içimin aydınlık yanı ! !
Yani, yaşamin dikenli telleri
Batmıştır adamın bir yerlerine işte
öyleyse ilk sıgınagım sen olsana
Oysa girmessin sen gecenin koynuna
Gül sunan elde gül kokusu kalırmış
Havada kıskırtıcı bir aşk kokusu var!
Agzımdan sen akıyorsun, dilimden sen
Kelebekteki bu yaprak sevdası
Onun doğasındandır aslında
Ya bendeki bu çılgınlık?
Sebepsiz, nedensiz ışıgım
Yasamak gibi, nefes almak gibi canım


Yani iste öylesine,