belemek için tedirgin şiirleri,
astroloğlar gibi uzanıp ayak ucuna güneşin,
Ve dinlemek rüyasını peçeli baykuşların komşusunun,
rüzgarın taşıdığı kutsal ilahileri onların.
bağazında kilitli, saçaklarda, donakalmış kelimeleri
şarkı söylerken ve konuşurken düşünüyorum bir manzarayı;
Bacaları, kuleleri, kentin tüm harabelerini,
Ve sonsuzluk hissi veren geniş gökkubeleri.
Akıyor uykuya doğru kentin en mahrem yerleri




bir kış günü şefkatlice doğarken sisten bir gece,
buğu devşirdim avuçlarımın içinde
pencerede lamba, yıldızsa mavide,
kömür nehirleri semaya yükselmede
Ve ay soluk büyüsünü dökende
ilk baharları, yazları ve sonbaharları görecektim daha ;
Ve monoton mevsimlerın kara kışı gelince




Bütün kapı ve kepenkleri kapatacağım
Gece peri sarayımı inşa etmek için
Ve mavi ufuklar hayal edeceğim sende
Bahçeler, kaymaktaşı içine ağlayan çeşmeler
Öpücükleri, her sabah ve akşam ötücü kuşların
Ve çocuksu ne varsa idyl’in her şeyini





isyan, fırtınalaşırken boşuna pencerede
Masamdan başımı kaldıracak değil gece;
Zira, tutkulu bir yolculukta haşır neşir ruhum
Uyandırmak için baharı bir irade ile
Kalbimden çıkarıp bir güneş çizeceğim
Sıcak bir atmosferde yanan düşüncelerimi