Unutmak zor iken yaşanmışlığı
Yazmak ise pek basittir çekilmemiş acıyı

Şimdi vakit ikindi ertesi
Üzerinde yorgunluk
Dudaklarında kışa sitem
Dargınsın göçmen kuşlarına
Bir de sevdiğine besbelli

Küçükken bana da öyle dudak kıvırırdı kardeşim
Gamzelerini doldururken çamurlu dudaklarım
Hayat, sevmekten başka bir şey değildi
Depremleri bile saracak tutkularımızdı yaşam
Birkaç romana bile sığmayacak kadar
Anlamlıydı da gözlerimizde saklanan çocuklar

Basittik, o kadar normaldi ki her şey
Bir yerimiz kanadığında bant dahi bağlamadan
Aynı acıyı çeke çeke, burnumuzdan akana takılmadan
Sevmeleri bilirdik, hiç de öyle tecrübeye aldanmadan

Ne kadar anlatsam, yüreğine çizemem değil mi o çocuğu
Hem de bir ikinci kez şansıyla, yeni baştan

Unutmak zor iken yaşananları
Unutulacaklar gitmeye yakın iken
Yazmak kanatır yüreğin tam ortasını

Birkaç söz ancak kalır, daha manalı olsun diye
O da çocukken toprağa yazdığımız bilinen alfabeyle
’Seni Seviyorum’, bir elma şekeri daha alırsan ikimize