Üşüyor gözünden sakındığın bu evladın ana!
Kendi figanımın gürlüğünden midir?
Yoksa başımı yasladığım şu demir parçasından mı?

Pusulası denize düşmüş
Kaptan gibiyim!
Git gide ağırlaşıyor başım
Ve sanki uykunun eşiği yanı başım…
Sana emanet al mendiller ile ak karanfiller
Ölmüş yıldızların gözbebeklerinde ki
Tüm iyi niyetler!

Özledim kan kokusunda
Ve de kayıp yarınlarda
Senin mis kokan ellerini,
Helaldir diye inleyen sesini…

Bak hele bir ölümlük bana
Talan oldu talan
Yüreğimin en yar kokulu zarında yarınlar!
İzbelerde kayıp, kör uçurumlarda asılı
Bırakmamıştım gözlerimi hiç…
Ve ben hiç zalimce ezmemiştim yüreğimi!
Hiç böylesi korkmamıştı
Başımın en püsküllü belaları...

Ölsem diyorum ölsem
Kurtulsam bu vebadan.
Kılıcı keskin olmayan kemanın
Tınısında vururlar mı İbrahim’i?

İflah etmiyor elbet âdemoğlunu kem göz
Görmesin iyodun alası denizi
Gökteki maviyi
Ve şuanda akrep öpüyorken
Kadranda ikiyi!
Aldırmam!
Halime ağlayan semadakini…
Aldırma!
Meltem rüzgârının getirdiği kederi

Yine de,
Kıyametin affı olmaz
Etsin tüm topraklar secdesini…

Hayra alamet değil şu sessiz fasıl!
Yollar kırmızı döşeli
Ve kim bilir
Tırnağıma hangi değen taşın işi?
Dirilmeyecek Anka kuşu
Şarap dökesi olanlardan kaçar külleri…
Zülüflerimde aklar
Aklarda adaklar salınır…

Dizelerden son sesleniş bu
Can yangısının son isyan sesi…

Artık mecburiyetler sabretmeye yetmiyor
Bu yüzden her isyan bayrağı aldır artık...

Bilinsin!