Kavuşamadığımız anlar kadar karadır gözlerin
Elif emsalidir gözünün gözüme ilişmişliği
Gururludur… Lekesiz….
A gibidir kimi zaman
Çok sesli….mağrur…sonsuz….
Kayıp karanlıktan dert yüklü gözlere akarak
Gel ben beklerim!

Rüzgâra izin verme…
İlişmesin saçlarıma buselerinden evvel…
Muhakkak ve mutlak arasında
Ağıt yaktırma he gibi…
Gel ben beklerim!

Asimetrik tasvirlere gücüm yok benim
İmanıma yerleşmiş hasretliği sur’a niyet üfler,
Ve ruhumuzun;
Hasretlendikçe arsızlaşan ruhumuzun
Nazarındaki nemi silerim…
Gel ben beklerim!

Uykusuz, susuz, telaşlı yüreğime
Bir aman ver sevgili…
Vav gibi kıvrılayım… Uyut beni…
Yusuf’un kuyusundan içir sevgili
Yahut Ferhat’ın el emeğinden….
Karınca telaşı dindirir gibi dindir sevgili…
Belirsizlik tereddütsüz cüret ederken
El koymaya ebede
Gel ben beklerim!

Sihirli lambam ve el sürdüğümde
Var olacak dev cinim yok…
Seni, seni, seni diye
Dileyecek üç dileğimde yok…
Ki bilirsin sevgili,
Ben dilek sevmem!
Lakin
Gel ben beklerim!

İmkânsızlığın örgüsünde yaradanın
Bir ters bir düz düşürdüğü iki düğümüz…

Beklerim sevgili,
Badireli yolculuğunda
Son nefeste de olsa...
Yağmur çamurda, günde gecede
Gel ben beklerim…