ağır geldi bana dünya
senin kahır nöbetlerin
her bir menzilden kurşun sıktı
o çok sevdim dediklerim....

ben bu hayat da
yaşamışım ölmüşüm ne fark eder
kaybediyor insan
bir bir değer verdiklerin

kahır dolabında dertler
üst üste birikmiş
boşalmıyor nedense
içime sindiremediklerim

isyanların çığlıkları
bir bir sana çoğalıyor
ezildikçe insan ,çabaladıkça
neden gariplik hırkasına bürünüyor

dünya yalan ,boş beşik de
durmadan sallanıyor
insanlar bir rüyaya dalmış
ninnilerle uyutuluyor

alavere dalavere derken
ömrüm hızla nehir gibi akıp gidiyor
bir kazaya kurban canım
bilmem nerede son buluyor

boşa ümitler, boşa beklentiler
hayat kumarını oynuyor
al canımı be azrail
sana son nefes borcum telkinlerle ıskalanıyor................
..

ceylan yılmaz