Boğazım düğüm,
Bi çare arar gönül,
Ederim kimsesizlik.


İşlediğim günahlar,
Özenerek işlediğim,
Her sözlerim haram kılınmışsa sana
Yarınım olmamalı,
Bu güneş doğmamalı,
Ve yıldızlar batmamalı,
Gecenin ardına.



Boğazım düğüm,
Bi sır var bilmediğim.
Ederim,yaşamak,
Kayıbım sonsuza...


Denize karşın,
Bir kaç duygu yüklü fotoğraf
Eskimiş mektuplar
Ve darmadağın oda’m
Yanağımda bir iz ,
Pencereden sızan duman
Ve karışır loşluk içime...
Gözlerimde rutubet...


Ayak ucuyla ziyaret ediyorum hayatı,
Bir yalnızlık devirsem,
Sessizliği dağıtırım...

...

Çünkü saçlarım düğüm,
Ve ellerim kayıp...
Sen görsen de ben yokum.
Sanki bir şehirde,
Bir başka şehirde,
Buluşamamak....


Benim ellerim kimsesiz,
Yüzük parmağımda bir ’sen’ taşıyorum.
Varmışsın gibi.
Eşimi soruyorlar;
Susuyorum.
Eşini soruyorlar;
Susuyorum.

Parmağımı yalnızlığa batırıp,
Hayat çizgileri çiziyorum avuç içlerime.
Adımı sorana,
Ellerimi uzatıyorum.
Kimsesizliğim bu yüzden.



Bana sesin lazım.
Çünkü yalnızım...