yumuşuk gözlerine perde inmeden
rüyalarına kar ve fırtına sundum
ve bulutlardan yağmur damlaları düştüğünde
nehirleri taşırıp gamzelerine kuğu öpücüğü kondurdum





yükselen ağaçların kaba saba dallarında yaşamaya başladım
iri gövdesiyle örttü gölgemi


bir rüzgâr çıktı karşıma
toprakta filizlenirken akasya
bir bir uzandı gözüme yaprakları
kusurlarıma doğdu her gece mehtabın
o ihtişamlı dağın eteklerinde açan
binbir türlü çiçeklerin
doğayı besleyen bütün bu güzelliklerin
varlığından mahrum kaldım






sevgi kılavuzum oldu
şimdi bir kördüğüm her çıkış
en izbe yerinde yaşamın bir ezgiye dilekçe kalbim
zaman dursa uzatsam parmaklarımı her arzuna diyorum
sevgimi sunsam kalbine ışığımdan derine en derine




çöllerin yeşerse dağlarına vursa sıcaklığım
yaşam sevinci ile aşk devşirse kalbin dolu dolu
sedefleşmese zaman asırlık bekleyişelere gebe kalmasa
tüm ömrün sevgi, saygı, inanç içinde geçtiğini anlasan
ve yüklenip döneceğin gerçeğini bilsen
cemre aşısıyla girsem yüreğine kalsam sonsuza dek
ızdırabı bırakıp sahra çölünde sana dönsem ey sevgili



saçının sarısında ellerim tarumar cüzam sardı her yerimi
ne değiştirdi bilmem derbeder asi yüreğimi
akrep yelkovan sen oldun sırf sana durdu saatler
ve başladı ölüm korkusu bir figan çaresizce



diyorum ki
birlikte yürüsek ak yazımız yükselirken sevda ülkesine
kalplere mühürlü hakikatler sussa
aşk derman olsa haz uyansa
olurmu dersin ey sevgili olur mu



takip ediyorum son gün batımını
tebessüm ettiğim ay düşüyor geceden
durallığında bir dua dilimde
bir kelebek ömrü kadar kısa olan yaşamın
tebessümden, sevgiden, saygıdan ibaret olduğunu anlıyorum





o zaman kalp hala sıcak ve hala umut var diyorum
çünkü; biz yaşamın en değerli embriyolarıyız
mutsuzluğa son veren kahır bulamacından
günah soluğundan sıyrılıp
yağmalanan arzuların tadına bakmalıyız





aşkın en kutlusuna kanatlanalım
bulutların arasında gizlidir en berrak aşklar
orada demlenir buluşup sevgililer
uyansın ruh ezel, ebed arası
varlıkla yokluk, toprakla gök arası
kavuşalım ey sevgili.