Sis ?
Bu ruhundaki morluklar da ne
Kim hırpaladı böyle
Zaten kırıldı kırılacak düşlerin

Peki bir şey söyleme , şimdi gitmem gerek
Ocakta rüyam var, taşacak
Geceye beklerim ama, laflarız biraz
İncinmemiş mevsimlerimizden bahsederiz
Aman ne bileyim işte
Nasıl ağladığımızı filan konuşuruz
Sana tatlı olarak da güzel bir sır yaparım
Evet ben çok güzel sır yaparım
Tarifini sancılarımdan aldım
Fosforlu sırlar
Yalnızca karanlıkta görülebilen

Gelirken bir de liman al kendine
Bende var ama bana yeter sadece
Tek bir gemi alıyor yalnızca
Uyumadan önce çıkıyorum, sabaha karşı da dönüyorum
Haklısın canım, fırtınalı hayallerde çok zor oluyor
Nasıl acı çekiyorum bilemezsin dümeni tutabilmek için dengede
Sonra göz kapaklarım ışık alırken yavaşça
Hep o fenere, aynı fenere yanaşıyorum - aynı kalp atışlarıyla
Her seferinde aynı manzarayı görüyorum
Bir gülün usanmadan, binlerce kez tekrar açışı gibi
Çıplak bir ayak , bacakları dizlerine kadar görünüyor
Bu kadar
Gerisi yok
Neden bana öyle bakıyorsun
Gerisini de görseydim son olurdu değil mi?
Haklısın
Haklısın sis
Bilemezsin ne doluyum
Bir çığlık atacak daha yer kalmadı kuyumda
Kımıldayacak hiç yerim kalmadı sanki bu felçli günlerimde
Kronik diyorlar doktorlar kronik
Geçermiş – geçermiş –
Dikkat etmeliymişim cümlelerime
Maazallah kanatırlarmış yoksa kabuk bağlamış ıstıraplarımı
Çenem düştü değil mi?
Siyah beyaz şiir yazıcılarına hayranlığımdandır
Daldan dala yazar onlar
Buğu kuşları gibi
Bir de ne duydum hayatta inanmazsın
Hep kanatlarıyla sevişirlermiş
Asıl kanatlarını çıkarıp da sevişenlerden korkacakmışsın
Daha neler söyledi bana yaşlı suskunluklar, neler
Sen gel hele geceme


Sahi ben lafa daldım – biraz da okşayarak
Belki de hiç göremediğimden – göremeyeceğimden
Saçlarını – dudaklarını – alkollü öz geçmişini göremiyorum
Bu ne yoğun bir
Sis?
Sin sen
Sahi bu ruhundaki morluklar da ne?
Neyse
Sen gir geceme
Ben affettiririm kendimi

bekliyorum
düşüme sen kala gel
bekletme
gerçeğimde dakik olamıyorsun
bari uykumda ol


Oktay Coşar



Oktay Coşar