Ruhumda gece büyüklüğünde bir tümör
Tanımı yok yoluma çıkan hiçbir literatürde
Kırkta birmiş zaten
Kırk ölü balıkmış, kendi zihin akvaryumumda
Ters yatmışlar
soyu sopu çoktan belli bir tümörün gazabından
Meğer önceden tanışırlarmış
Onların ve benim hikayelerimdeki kahramanlar
Silerim diye söylememişler bana
Bilemezler ki ben nasıl sileyim
Gücüm yetmez,
Loreena’nın yanında lila bir nefesken
Bana beyazın nasıl bir renk olduğunu öğretirlerken
İşleri zordur ancak
Kalbimin tam ortasından gürbüz bir nehir geçerken
Dibi-m- kan tutmuşken


Bilge İncir yaprağının dili olsa da anlatsa
Herkesin çıplak olduğu ve olacağı o günleri
En son, neye ağlayacağımızı
En son bir şehrin hangi penceresini örttüğümüzü
En son hangi teni cevapsız bıraktığımızı,,


Bütün bunları dilek havuzum keskin dişleriyle çiğnerken
Yastığımdaki çukur yutmaya çalışıyor beni
Ve yeni beraat etmiş bir melek, düşlerime yazıyor ışıkla :
“beni anlayabildiğiniz kadar yokum aslında…”


Bu bir şiirin regl hali
Kanamadan iyileşmiyor hiçbir şey

Böyle zamanlarda işte, ne fayda
“iyi göstermiyor bu yıldızlar” diye
Umutlarımızın yönünü sahipsiz göğüslere doğru çevirmek
En kibar halimizle kusmak şehvetimizi
Ganimet bulmuş bir sarhoş gibi vedalaşmak gerçeğimizle
Çaresiz
Çünkü her an müsaitiz çirkin olmaya
Bu gezegen de böyle istiyor zaten
Anlamıyor muyuz, bazen rüyalarımıza atılan kezzaplardan
Sansürlenen huzurlarımızdan


Endişelenmeden öpebilirsem eğer, ulaşabilirim gideceğim yere…


Farkındayım
Düşlemekten yorgun düştük , tuzsuz kaldı masallarımız
“Durdurur musunuz bu öyküyü, biraz sızacağım o yanakların kıyısında.”
Olsun varsın, üçüncü sınıf mevkiide uçayım
Ayaklarım yere değmesin de biraz
Biraz daha çözmeye çalışayım analitik sancılarımda
Paralel orgazm mucizesini


Öyledir bu çetrefilli dillerin muamması
Herkesin içinde yapışık bir fırtına gülü
Yazgısal meteroloji uzmanlarımız sadece fısıldar
Metre kare başına düşecek sevişme miktarlarımızı
Yine de bir tahmindir sadece umduklarımız
Biz yine bir çelenk bırakalım , kolay nasır tutan bu özlemlerimize
Üstünde de şu heceler birleşsin, inandıklarımızdan arta kalan :
“bir ihtirasın üstüne, bir daha yazamazsın başka bir ihtirası,
Tutmaz yoksa bu soluklar, ıslanır gider terk edilmiş bir şarkı adı gibi…”


Oktay Coşar