Bu çaresiz parmakların
Alerjisi mi var bu hasar görmüş öyküye
Dokunsa
Pul pul dökülüyor salgıladığı hisler

Vida ve somun oksitlendi
Nefessizlikten
Pas çözücü bir tutku belki de çözüm
Şimdi kim gecenin bu vaktinde
Nöbetçi masalcı bulacak da
Getirecek, öncesinde bir menekşeye ait soluğu
Sonra okşayacak, bir tek başınalığı
Şimdi kim
Kim

Yılan gibi – yılan gibi- demeyin
Onun da var dilinin çatalının bir sebebi
Sırsız zehir- olmaz
Her sır – biraz masumdur çekirdeğinde

Başkalarının ruhundan kumaşlar kesip giyiniyorum
Giyiniyorsun- ikinci tekil de yalnızdır-
Oldu mu olmadı mı umursamadan
Hüzünden derin yırtmacına bakmadan
O değil
Utanma da yok bende
Bir gören olur- değil- bir gören olsun – diye –
Afişe arzusu tenimin ana sayfasında
Hiç nasiplenmedim mi ben bu kuşların ahlakından
Bak ne güzel – nasıl da terbiyeli uçuyorlar –
O gök senin – bu gök benim…

Peki kim donör
Bu amatörce sahnelenmiş piyeste
Kim kimin donörü – bu yapay fırtınada
Faydalı bir etüd çalışmasıydı belki de :
“bakın arkadaşlar, kalp kırk derece yaşta bile erimiyor.”

Bayan karanlığın kilidi bir cümlemin aksinde
“özür dilerim, ben yanlış anahtarmışım, bilemedim”
Korkmayın , saadet dediğimiz şey hiç büyümedi aslında
Yine kumar olsun bizim için bu düşler
Valeler – kızlar- günah çıkartan kupa papazları
Oyun dindi - evet bayanlar - yeni oyun yeni şans
Kartları karıştırın lütfen...

Oktay Coşar