Hadi biraz aglayalim, gulmek yerine.
Gul olmak yerine birazcik da diken olalim..
Belki o zaman anlariz yurek zalimlerini.. ne dersin?


Acitmayi ogrenmeli insan, ama asla acitmamali.
Dokunmayi bilmeli insan, yureklerin en derin yerlerine..
Yavasca ve sessizce... insanin icine sizmali.
Sonra bedenin degil, ruh evinin kapisini calmali.
`Kim o?` diyen yoksa bile, kapinin onunde beklemyi bilmeli..

Askin sesine kulak vermeli insan..
Sevmeyi bilmeli. Sevmenin bedeli her ne olursa olsun katlanmali.
Ama asla sevgi yolunda insan vazolarini kirip gecirmeyi mubah saymamali..!

Dinlemeyi bilmeli insan.. Siirleri, sarkilari, kuslari, yildizlari...
ve... en onemlisi de... esref-i mahlukat olan, su garib insani..!


Soylemeyi bilemli insan.. en guzel sozleri... Yureginin sairine yazilar yazdirmali.
icinde ki sairi kutlamali... soylemekten korkmamali... cesurca `seviyorum Seni!` diyebilemli..

Bazen ofkelenmeyi de bilmeli insan... ama kirip gecirmeyi mubah saymamali..
Ofkelendigi kadar, ofkesine hakim olmayi da bilmeli...

Unutmali insan... gecmiste yasanan tum olumsuzluklari. Ve umut agacini devamli sulamali.
Birgun sulamayi unuttu diye de endiseye kapilmamali.. Yagmuru gonderen Allah var cunku.. :)

Sessizce duaya durmali insan... Rabbine yonelmeyi bilmeli... ozlemeyi bilmeli...
Cennet icin degil, O`nun icin kul olmali. O sevsin diye, sadece O sevsin diye...


Insan, iyi olmali... Cunku iyilik (in)sana cok yakisiyor..!! :))


Zeynep Kilinc