Ne güzel susabiliyorsun yaş/ama/yama(z) iken!
Aşk da yüreğinde üryan,
Gözlerin aşkına sübyan,
Olmaktan vazgeçmemişken!


Böyle iken, anlatabilirim seni;
Anonim muhabbetlerin öylesine saatlerinde
Böylesine hâlâ güzel iken,
Çıkartabilirim geçici ilmühaberler sevgine
Menkul kıymetlin bile olamamışken!


Ne güzel geceleri suçüstü tüttürüp tertemiz bir kâğıdı!
Yolu yosunlara çizebilirsin sen baharı.
B/ağrı ben, y/anı ben, ü/nü ben;
Hani öyle değil de, bilerek en içten…
Nasıl olsa ç/ay saatidir gece dendin mi diye yolculara,
Bir gülüşüne yüz hatırın adını z/aman koymuşlarken!


Böyle iken, uzun uzun sözler dahi etmeden
Sıradan bir günün herhangi bir saatinde
Yine seni düşünüp, adınla açarken ucu kırılmış bir kalemi
Kırmaktan vazgeçebilirim us/anmışken sensizlikten.


Ne güzel okuyabilirsin şimdi değil mi her kapı numarasını?
İçinde benim olmadığımı bilip, g/özyaşlarını ellerinle siler iken!


Böyle iken, alabilirsin her güzel şiiri avuçlarının içine
Benim uyuduğum tek saat olan, sen beni düşünürken!