samanyoluna uzanıp
sonsuzluğa koştuğumuzu zannettik
her mevsim aynı güzeldi
hiç durulmadı ırmak


sevda vakti geldi geçti, rüzgârın hızıyla
kristal ışığından
körlüğe düşürdü onu zaman
ak saçı kaldı bize bergüzâr


kış dayandı kapımıza
bir at başı başımız
kayıp suyun aynasında


uzatmalı günleri oynarken soluğumuz
içimizde dolanacak bir yazı beyhûde bekliyoruz


yorgun kanatlarımızda bir telaş, bir telaş hâli
lâkin/ bunca zaman neredeydiniz?
der gibi anlamıyor hayat bizi


daim ilk aralıkta sobelenen
ebe esaretinde
hâl /durumu bizdeki
dağınıklığını toplayamayan bahçe
bahara yetiştiremiyor kendini


geleceğin gününü, yazmıyor belleğim
anlık artık her şeyimiz
varacak bir kıyımız yok
buzul deniz ortasındayız


akdenizin meltemini bekleme gözüm
kar yağıyor ömrümüze
kar yağıyor ömrümüze…



Hâdiye Kaptan
c) Bu şiirin her türlü telif hakkı,şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir