acıyan satırlarım vardı
yıllara göğüs geren
büklüm büklüm olmuş acıları sırtladım

giderken söyleyemediklerim vardı
susarken kelimelerimle zehirlendiğim
acımasız bir yürektim

kirlettiğim hayatın
kanayan yarası
kalbinin kesik yanı
isimsiz celladıyım

ardımda bıraktığım enkazın
en zalim yanıydım
zamansız vurduğum sevdanın

içimde bir yerde yaşattığım
kelepçesiz suçluyu
gönlümde tek odalı hücrede
müebbete hapsedip
her an ziyaretine uğradım sessizce

ben senden giderken
yığınla dert dostum
ölümün soğuk adı misafirim oldu

adını unutamadığım
sisli bir dünyanın ortasında
gözyaşlarıma sarıldım

canıma batan yokluğunun
kan süzülen gözlerimin
esiri olup
bıraktığım sevda mezarının
tarihi oldum

kendime olan nefretimi
zalimliğimin tutsağı olup
hasretinin nöbetleriyle büyüttüm

şimdi canına sağlık
ömrünü huzur
gönlüne sevgi dilemekteyim


çıkmaz sokaklarımın karanlığındadır hayat ...

s.ç