hiçbir öykü son yazmadan sonlanmaz...ve her gece doğacak bir gün bulur kendine

Salkım saçak sevişiyorum
dilimin ucunda kifayetsiz bir rüzgâr
karanlığı teğet geçen bedenim ,hazzında sensizliğin

kimsesizizliğim...

dokunsam “alacaklar” diyorsun
sinsi gecenin koynunda
“beni bir zindana vuracaklar” diyorsun
“yalan yanlış susmalarla”

“gitme..!”
gitme;
diyişim kalır mı sende…
beklemenin mevsiminde değilim

üşüyor sensiz, buza çalan bedenim
ben hangi tövbesiyim esir hürriyetlerinin
hangi seması genç/miş/liğinin

sana şiirler yazamam
utanır bekaretim ıslak bıraktığın yastıklarımdan

gözyaşım..!

çökerken göğsüme bir akşam vakti olmayışların
öpemem alnını karanlığının
gidemem..!
git demek kolay
bakakalırım ertesi
kapanmaz yaralar ardından
avcumda bir sigara paketi, bir divit kalem
son atarım üzerine;
dört aralık ikibinoniki “diye
Ve hangi Aralık’ta bir şair ölmüşse
Sebeb-i aşktır bence


sustuğum…
sonsuzluğum…
sen yine var sensizle beni
ben her olmayışta seviyorum seni…

istediğin yalnızca iki gün ise..bir ömre hazır değilsin demektir...yaşlanınca cevabı...yaşla andığım...

NeNa /yirmibirocakikibinoniki