niyeyse küllerinde bir nazım
dilinde elveda
beklemek lisanında usanç
sebepsiz bu çanta içinde biriken suçluluk
oysa yalnızlık ne aşklar yüklenmiştir bizden başka
her söz verilmiş aşkın ardı sıra


dışarıda senin sessizliğin
dışarıda elden gelmeyen bitmez tükenmez hasretin
can vermenin de acı üzerinde tam vaktidir diyor sığıntı dünya
dar geliyor geceler
huzursuz ve güneşe riya


şen cezalar öperken okunmuş yüreğini
erimeye yüz tutan yaşların ısıtıyor resmini
dahası yalnızken kent
dahası sızlarken gülüşlerin
ömrümde bent bent
ömrümden düşüyor sevgin
hiç yaşanmamış günlere sarılıp


cezalar tımarhanelerde birikiyor
tımar penceresi takılmış tuğla yığınları
hiçbir hesabı görmüyor avuntu yanışlar
’dön’, birkaç saniyelik yankılanıyor kulağımda
kendi sesim kadar yakın olmalıydın
niyeyse bu da suç anlatamadığım
niyeyse bu da...


can vermenin de tam vaktidir tutuklu göğün sessizliği
sessizlik, olmadığın günlerin ertesi
ne gece iliklenir ne de gündüz
aydınlık rüyalarda sanki gizli


yedi bakir suçlu tutup, hadım edersem yüreklerinden
şaşma
bu gece olmadı birkaç iyi şairden şiir okuyup yatarsın
itiraz istemez yalnızlık
aldırış ettiğimi zannedip üzülme bu aralık


yalnızlık aldı başını yürüyorsa yine sokaklarda
yağmuru dinlemek istediğindendir saygıyla
şarkılar dahi şifasızdır
şarkılar dahi aynı bahtsız muamma


niyeyse tek dileğim
nazar etmemeli yaşamadan
öyle mutlu olacağını zannedip
ve sabır çekip tüm çöpçülere adını ezberletmeli gece
olmadı bir ufak kaderi daha uyumadan açmalı gizlice
hecelerin üstünden acımadan ayrılıkları geçe geçe